فرهنگ لغت بندری (۳)

۱۳۸۶/۷/۱۲ ساحل خواجه عطاء

کرابو(Karaboo):اسب آبی. تقریبا چهل سال پیش این موجودات به کنار سواحل بکر بندرعباس می‌آمدند و آنجا استراحت می کردند .قدیمی‌ها خوب بیاد دارند.

کربه( Karba ): آفتابه ای که از گل ساخته میشد و مورد استفاده ی مردم بود.

ووغار ( Wughar):جزر. پایین رفتن آب دریا

سَمِر( Samer): معلق و پا در هوا. بی ثبات . (بیشتر این اصطلاح را ماهیگیران در مواقعی به کار می برند که قایق را بدون لنگر انداختن روی دریا شناور می سازند . )

تک( Tak):حصیری که با برگهای درخت خرما بافته می شود.

لوار( Laowar): به بادی گفته میشود که بسیار خشک و داغ است و معمولا از شمال به جنوب می وزد .

کفورک( Kaafuork):شوره ای که به لباس و پوست می نشیند .

رونگ( Rong): موجهای بزرگی که که زیر سطح آب هستند و هنوز نوک قله اش سفید نشده و کف نکرده است.

گنجر ( Genjer): عروس دریایی. این موجود به هنگام خطر از خود شیره ای تولید می کند که پوست را به مدت زیادی به خارش می اندازد و برای کسانی که پوست حساسی دارند عواقب بیشتری نیز دارد . (جنگر و خنجر هم گفته میشود )یک نوع چسب گیاهی هم به همین نام است.

خارشنگ( Kharsheng): آبشش ماهی . بیشتر ساحل نشینان از روی خارشنگ ماهی تشخیص می دهند که ماهی تازه است یا نه .