بی تو گپ بودم

وقتی مِه چه بسیارگپ بودم (بی تو)و دو اُمزه ، اِشنو اُمزه بی تو .بی تو سفر با همه ی مغزم با همه ی دستُم رَفتم اما تنها . شعر اُمگفت ، فُحش اُمدا، بازی اُمکه نمایش ، نماز اُمخوند و نیایش ،

کتاب هر دستی که هَسته باز و ساز اُمزه با وَهری که از تومهَسته

مَخونده بَه دُنباِلتروم ،

دو اُمکَند توپ به دست، گَشت لطافت تو، دست به مُودن زن اُمکَشی و نَهَسته جِنسی خدایی که مَواسته.

مِه چِه بسیار گَپ بودم و بی تو هر رو

، دلم خالی از رَحم آدمی.

مه کوچَک گَپ بودم لوو دیریا پای مشتای تدو* .

هَمه جا که رفتم گَََپ تو شاگو وا مِه ولی...اَفسوس

کَرو شَل گوشم و دستم 

منتظر معجزه که بیی وا دلم مرحم بی کسیم توی 25 سال دوری اَ خوم تو بشی

که بشی که خاشی که خاشی

مه چه بسیار گَپ بودُم بی تو...

* تدو: یکی از قدیمی ترین مشتاون خواجه عطا مال ای شخصن. که هنو با وجود سن بالایی که ایشه پا مشتا خو اریت.