آواهای شیرین که تلخ به گوش رسید

چهارشنبه بیست و ششم تیرماه امسال مصادف بود با تولد حضرت علی (ع)،‌که از انجمن موسیقی خبر خوشحال کننده ای شنیدم .

جشنی برای هنرمندانش و اجرای چند موسیقیٍ جان دار .

همان طور که احمد توحدی رییس انجمن موسیقی در اول مراسم گفت ، این موسیقی ها موسیقی قدیم هرمزگان هستند که هنوز شکل اصیل خود را از دست نداده اند . و این بسیار قشنگ بود که ما موسیقی مان قدمت بسیار دارد و الان هم در کشور و دنیا شناخته شده است . به نظرم آمد برایش اصیل بودن و غنی بودن این موسیقی ها بسیار مهم است که بزرگانی همچون غلام مارگیری ، محمد نوازنده و بزرگانی دیگر که سال ها عمرشان را وقف این هنر کرده اند را به این مراسم دعوت کرده است ، اما...

قسمت نخست این مراسم در فضای باز و کنار دریا بود که بسیار خوب بود . موسیقی رزیف توسط بلدان این عرصه که اهل جزیره بودند برگزار شد . موسیقی که ریشه ی مذهبی و آواهای غریب و ریتم های پیچیده دارد ، که در عین حال با سادگی و صداقت اجرا می شد . رزیف سرشار از احساس و لذتی شرجی زده بود که بوی خاک این جا را می داد و شنوندگان و بینندگان نوا و لذت شرجی را می شنیدند و می دیدند .

اما ادامه ی برنامه در تالار آوینی دنبال می شد . آنجایی که با صدابرداری بسیار مبتدی و ناشیانه زحمت این بزرگواران را به سخره گرفتند ، و چه بسا کسانی که از قبل این موسیقی ها را نشنیده بودند ، گوش خراشی صداها را از موسیقی می دانستند نه از صدابرداری بد !

چرا انجمن موسیقی که زحمت چنین برنامه هایی را می کشد با ندانم کاری ، شیرینی این صدا ها ، ریتم ها و آواهای غریب را تبدیل به تلخی و ناخوشی کند که نابلدان این موسیقی را منسوخ شده بنگارند و هنر این بزرگواران بسیار بد ، گوش خراش و خود آنها را از کار افتاده و نا پویا برای جوانتر ها معرفی شود؟!

چرا حالا که این گنجینه های موسیقی استان به اینجا آمده اند و سالن نسبتا خوبی هم داریم ، برنامه ها به این شکل بد اجرا شود ؟!

چرا فقط می خواهیم مراسمی باشد که در آن غلام مارگیری اجرای برنامه کند ولی سطح کیفی برنامه زیر صفر باشد ؟!

اگر در ارتباط با خودمان سطحی عمل می کنیم چرا پای این بزرگواران را وسط می کشیم تا به اعتبار آنها رونقی به مجلس مان ببخشیم ؟!

حالا که این تالار توسط خود انجمن موسیقی اداره می شود ، چرا یک کارشناس را متصدی صدابرداری آنجا نمی کنند ، یا صدابردار خودشان را به یک دوره ی آموزشی نمی فرستند تا زحمت و شان این پیشکسوتان و از همه مهمتر موسیقی که به نام هرمزگان معرفی می شود حفظ شود .

به امید روزی که این برنامه ها باعث شرمندگی برگزار کنندگان نشود ،

مجری برنامه هر دقیقه از صدابردار شکایت نکند ،

میکروفن مارگیری صوت نکشد ،

حاضران از صدای بد یکی یکی خارج نشوند ،

و میکروفن صنعتگر از بیخ خاموش نباشد !!!

در همین باره (سیاورشن)