برای سفری خدادادی به امارات رفتم. چیزی که بیش از همه برایم جالب بود احترام عربها به شیخ کشور یا همان پادشاهشان بود. احترام و ارادتی که بسیار صمیمی و خالصانه بود. آن چیزی که که ما در کشورمان بسیار کم سراغ داریم. آنها شکرگزار انسانی هستند که زندگی راحت را برایشان فراهم کرده و خانههاشان را مالامال از آرامش آسایش کرده. فکر میکردم همین که آدم رییس کشورش را دوست داشته باشد چقدر برای خود وحکومتش مفید میتواند باشد. وقتی عکس شیخ را روی موبایل،لب تاپ و اتاق جوانها میدیدم به نوعی حال میکردم. اگر ما در کشور مان همچین وضعیتی حاکم شود چه میشود؟!
به ما بزن...سلام .... ای ول ....
چرا برگشتی .....
این مثال شنیدی ....
میگن عرب سیر بزار ایرانی رو گشنه ....؟
اپم باب یه سری هم به ما بزن.
چرا اینجوری شد.../؟
با سلام
ما هم رهبرانمان دوست داریم مگر عکسهایشان در تمام ادارات و چهار راه ها و در و دیوارها نمی بینی ؟ مگر در سفرهای استانی هزار هزار به پیشوازشان نمی رویم ؟ مگر نمی بینی که مقبره شان از طلای ناب ساخته ایم ؟ با یک فرمانشان حاضریم روی مین پر پر شویم !
ای چوک ناشکری مکن ، ما خاطر شون موا اگر مناواسته که سی سال تحملشون مونا کرد .
با شعر ایران از ابراهیم منصفی به روزم
بچه ایطوری تو که قلمت جون هسته از سرو خو اتکردندن و
بچه ایطوری؟ تو که قلمت خوبه ! از سرخو اتکردندنو