به بهانه انتشار آلبوم ترانه‌های جنوب سهیل نفیسی

موسیقی که بتواند یک هرمزگانی را جذب خود کند باید ویژگی‌های خاصی داشته باشد. این را از آن جهت می‌گویم که گوش یک هرمزگانی پر است ازملودی وریتم‌های مختلف و جذاب که ریشه‌دار و با اصالت است. صدایی که بخواهد این گوش را وادار به شنیدن کند باید مولف‌های منحصر به فردی داشته باشد. یکی از کسانی که توانسته با اجراهای استرلیزه کارهای منصفی، اول در هرمزگان وبعد در ایران شنیده شود سهیل نفیسی است .با اینکه نفیسی اصلیتی تهرانی دارد و تنها چند سالی را در بندرعباس گذرانده با استفاده از استعداد ذاتی‌اش ،و آشنایی خوبی که نسبت به موسیقی هرمزگان پیدا کرد، کارش خیلی خوب توانست با مردم این خطه هم‌ذات پنداری کند و شنوندگان درشت وکوچکی برای خود داشته باشد . او که تا به حال یک کاست غیر رسمی از کارهای ابراهیم منصفی داشته و اجرای کنسرتی یک شبِ در بندرعباس( با همراهی گروه مامبولیوا)، یک کاست رسمی به نام ری‌را، کنسرتی درسال هشتاد وشش تهران و کنسرت پارسال‌اش را درنوزده تیرماه به مدت 3 شب به همت نشر ماه‌ریز در کاخ نیاوران تهران برگزار شد. آلبوم جدید سهیل نفیسی به نام ترانه‌های جنوب توسط نشر ماه‌ریز منتشر شده است. در این آلبوم نفیسی چند ترانه از ابراهیم منصفی را بازسازی و خوانده است. به نظر می‌رسد این آلبوم ادی دینی به هرمزگان و و موسیقی منصفی باشد. نفیسیی در این آلبوم نشان می‌دهد که راه خود را شناخته و شیوه اجرای‌اش را بخوبی می‌شناسد. اما برای من که نفیسی را از خودمان می‌دانم حس ناسیونالیستی‌ام ارضا نشد چرا که احساس کردم نفیسی دیگر با گویش‌مان غریبه شده است یا به طور عمد بعضی از کلمات را به گونه‌ای دیگر هجی می‌کند. حتی دربعضی از ترانه‌ها کلمه‌ای را اشتباه می‌خواند. مثلا ترانه گپ شو آنجایی که می‌گوید: ده نفر گشنه و یک کاسه مشوک...(وَ ) به گویش ما نیست. در گویش ما (و)خوانده نمی‌شود و (او) خوانده می‌شود. در جایی دیگر می‌گوید: دل بد وختی ا عکده شه پکی ده...اینجا هم واژه عکده ناصحیح است. این که در خیلی جاها حرف قاف را کاف می‌گوییم درست اما در بعضی کلمات به جای قاف غین و خ خوانده می‌شود. مثلا در عقده (عغده) وقتی (وختی) فقط( فغط) و ...

در هر صورت آلبوم ترانه‌های جنوب اثری ماندگار برای هرمزگان و ایران است که جای بحث فراوان دارد و برای من بسیار دو‌ست داشتنی است.