نامه‌ی تعدادی از اهالی فرهنگ و هنر به استاندار هرمزگان
به استحضار می‌رسانیم سی و یکمین جشنواره بین المللی فیلم فجر تهران در آستانه‌ی برگزاری قرار دارد، با توجه به امکان نمایش همزمان آثار این رویداد فرهنگی در مراکز استان‌ها و سابقه‌ی بندرعباس در برگزاری دو دوره از این جشنواره، پیشنهاد می‌کنیم شرایط برگزاری مجدد این جشنواره برای اهالی هنر و شهروندان بندرعباس فراهم گردد.
ناصر منتظری(موزیسین)، احمد کارگران(نقاش و فعال در حوزه هنرهای تجسمی)، حسن بردال(عکاس و گرافیست)، احسان رضایی(فیلمساز)، روح ا.. بلوچی(عکاس)، بنیامین جوادی(شاعر)، محمد سایبانی(بازیگر و فعال حوزه تئاتر) عبدالحسین رضوانی(عکاس و تصویربردار) سامی حزنی (عکاس و تصویربردار)،ابراهیم پشتکوهی(نویسنده و کارگردان تئاتر) رخشنده پاسلار(شاعر) ، مجید جمشیدی(عکاس و فعال حوزه تئاتر) ، حسن اکبرنژاد(فعال در حوزه سینما)، مهرداد امیرزاده (فیلمساز)، معصومه ذاکری (نقاش) ، محی‌الدین خطیب(فعال حوزه سینما)، محمدرضا مسندانی(عکاس)، ایمان رضایی(فیلمساز و موزیسین)، رضا غریب‌زاده دریایی(بازیگر و کارگردان تئاتر)، جهانگیر سایانی(شاعر)، حمزه سلیم‌پور(عکاس و فعال حوزه سینما) ، مسعود میرزایی(فیلمساز و تصویربردار)، امین سالاری(کارگردان تئاتر)، بهروز عباسی دشتی(بازیگر و فعال در حوزه رسانه)، مرتضا نیک‌نهاد(فیلمساز و فعال در حوزه رسانه)
هم چنان استوار بمان یاشار محسنی
خبر در گذشت خواهر؛ پدر و مادر یاشار محسنی مثل ضربه ی پتکی بر سرم بود. خبر خیلی تلخی بود که همه دوستان تئاتری استان را در بهت فرو برده، یاشار عزیز تو همیشه مقاوم خندانی، تو همیشه استوار بر پایی
هم چنان استوار بمان یاشار
یاشار محسنی در حادثه تصادف عزیزانش را از دست داده، او در نمایش "مثل آب برای شکلات" که آبان ماه سال جاری در بندرعباس اجرا شد نقش خوزه را بازی می کرد.
زمینه‌های فرهنگی در هرمزگان
چند سالی است که گروه‌های نمایشی هرمزگان، حضور چشم‌گیری در جشنواره تئاتر فجر دارند. جشنواره بین المللی تئاتر فجر مهمترین رویداد تئاتری کشور است که امسال سی‌ویکیمن دوره‌اش را پشت سر می‌گذارد. تا جایی که من اطلاع دارم نمایش "کشف برای زنده ماندن در حصار بی‌حس مرده" به کارگردانی رضا غریب‌زاده دریایی(بندرعباس) نمایش "مثل آب برای شکلات"به کارگردانی ابراهیم پشتکوهی (ابوموسی)- نمایش"کهربا در زنبیل"به کارگردانی حسین محمد حسینی(قشم)- نمایش "من خدا را دوست دارم" به کارگردانی عبدالمحمد سالاری(بندر لنگه)- چهار نمایشی هستند که امسال در جشنواره تئاتر فجر اجرا خواهند شد. فرهنگ هرمزگان بستر مناسبی برای رشد هنر دارد. از این رو برخی از هنرمندان هرمزگانی که به صورت جدی به یکی از رشته‌های هنری پرداختند خیلی زودتر از هنرمندان سایر استان‌ها به موفقیت‌هایی دست یافتند. برای نمونه می‌شود به ناصر عبداللهی، حسین احمدی نسب، کورش زارعی و ... اشاره کرد. اما این ظرفیت همیشه تحت شعاع مسائل اقتصادی کلانی قرار گرفته که به واسطه‌ی جغرافیایی این استان بر آن تحمیل شده است. استانی که بیش از 1000 کیلومتر مرز دریایی دارد و لقب قطب اقتصاد ایران را یدک می‌کشد. با توجه به این مسائل چه راهکارهایی می‌شود در نظر گرفت که از تمام این ظرفیت فرهنگی استفاده را برد؟
پی نوشت: عکس مربوط به نمایش "من خدا را دوست دارم" به کارگردانی عبدالمحمد سالاری است.
اجرای تئاتر با اعمال شاقه
در همین ماه‌ی که گذشت نمایشی با عنوان "فروزان یا فروزانه" در بندرعباس به روی صحنه رفت که با حواشی بسیاری روبرو شد. از ایراد به طراحی پوستر گرفته تا شیوه اجرا و درگیری برای پرداخت هزینه به اداره اماکن عمومی نیروی انتظامی! حالا پس از "فروزان یا فروزانه" نوبت نمایش در حال اجرای "وین راز سر به مهر" شده که در روز اول اجرا با حواشی کم نظیری روبرو شود. ساعت نوزده؛ ساعت شروع اجراست. تماشاگران منتظر باز شدن درب ورودی سالن هستند. ناگهان صدای بلند به گوش می‌رسد: اگه پولمٌ ندن در سالن رو قفل می‌زنم!!!
همه غافلگیر می‌شوند، بازیگرها کنجکاو هستند ببینند چه مشکلی پیش آمده، با استرس و چهره‌های گریم شده درب سالن را باز می‌کنند. مردی چهار شانه و بلند قد همراه یک مرد ریشو درب سالن ایستاده‌اند و نمی‌گذارند کسی وارد سالن شود. بعد از کلی کلنجار و گفتگو معلوم می‌شود صاحب داربستی هستند که قرار بود به صورت موقت، جای صندلی‌های چرخ‌دار محل اجرا (پلاتو آفتاب) را بگیرد. صندلی‌ها هنوز خریداری نشده و تماشاگران هنوز روی داربست می‌نشینند و تئاتر تماشا می‌کنند. آن هم داربستی با زاویه تنگ!!! مرد پولش را می‌خواهد. می‌گوید سه ماه است که به صورت منظم به اداره ارشاد می‌رود تا هزینه داربست را بگیرد اما ظاهرن کسی پاسخگویش نبوده که می‌خواهد داربست را باز کند و با خود ببرد. بالاخره با پا در میانی رئیس انجمن نمایش هرمزگان(حسین کریمی) مسئله به صورت موقتی حل می‌شود. این تنها مشکل این نمایش نیست. بنرهای این نمایش آئینی مذهبی را از برخی نقاط شهر باز کرده‌اند. حتا از روی دیوار فرهنگسرای طوبا... خدا به خیر کند اجراهای آینده تئاتر در بندرعباس را...
تولد دو هنرمند هرمزگانی
امروز 16 آذر سالروز تولد ابراهیم منصفی، اسطوره هنر هرمزگان است. 17 آذر هم تولد حسن بنی هاشمی سینماگر مطرح بندرعباس. منصفی و بنی هاشمی در دهه ی 50 به عنوان هنرمندانی جریان ساز در کشور مطرح بودند.
به بهانه ی 28 سالگی صبح ساحل
روزنامه صبح ساحل پر سابقه‌ترین روزنامه محلی استان هرمزگان است. دیروز این روزنامه 28 ساله شد. صبح ساحل با تمام فراز و نشیب‌هایی که طی این سال‌ها داشته و با حفظ چهره‌های شناخته شده در مطبوعات، توانسته همچنان به عنوان یکی از پر مخاطب‌ترین روزنامه‌های هرمزگان به حساب آید. اما چه مولفه‌ای بیشتر از همه صبح ساحل را اینگونه که اکنون هست مطرح کرده؟
بیشتر خوانندگان روزنامه‌های محلی حتمن یکی از ضمیمه‌هایی که تا به امروز صبح ساحل منتشر کرده را خوانده‌اند. سالنامه سال 1386 یکی از پر محتواترین این ضمیمه‌ها بوده است. این ضمیمه خواندنی تلاش یک تیم فنی و خوش ذوق بود. محمد ذاکری،مرتضا صفا و حسن بردال شورای نویسندگان سالنامه را بر عهده داشتند. این نشریه در همه زمینه‌ها مطالب خواندنی داشت؛ از سیاست گرفته تا محیط زیست و ادبیات. عکس های عبدالحسین رضوانی در این سالنامه بسیار تاثیرگذار بود. ضمیمه کیدی نشریه اختصاصی موسیقی بود که به سردبیری مرتضا صفا چاپ می‌شد. اگر چه کیدی عمر کوتاهی داشت اما توجه خوانندگان بسیاری را به خود جلب کرده بود. هورخش، داماهی هم ضمیمه‌های پر مخاطبی بودند که این روزنامه کهنه کار تا به حال منتشر کرده.
اما چرا دیگر در صبح ساحل سالنامه چون سال 86 تکرار نشد؟
چرا کیدی دیگر منتشر نمی‌شود؟
چرا ضمیمه‌های پر مخاطبی این روزنامه دیگر چاپ نمی‌شود؟
نگاهی به آلبوم "روزون رفته" ناصر منتظری
آلبوم "روزون رفته" ناصر منتظری قرار بود اسفند سال گذشته به صورت رسمی توسط نشر ماه‌ریز در ایران منتشر شود اما به دلیل نامعلومی این آلبوم مهر ماه سال جاری در سایت Apple منتشر شد. نزدیک به دو ماه از انتشار این آلبوم گذشته و نبودن مبادلات بین المللی در ایران برای خرید مجازی بهانه‌ای شد تا خیلی از دوست‌داران منتظری موفق به شنیدن این آلبوم نشوند. آلبوم "روزون رفته" را می‌توان یکی از حرفه‌ای‌ترین آلبوم‌های موسیقی در هرمزگان دانست.
ترانه‌های این آلبوم همگی از سروده های منصفی است. ترانه‌هایی که در بستر خود دغدغه‌های اجتماعی این جغرافیا را بازگو می‌کند و آرام و ساده از تنهایی انسان معاصر با تو سخن می‌گوید, بی‌آنکه شعار زده شود سیاست را به چالش می کشد و جهانی آرمانی را برایت به تصویر می کشد و در خلوت‌های عاشقانه‌اش تو را مهمان می‌کند. کسانی که ترانه‌های آشنای منصفی را شنیده‌اند وقتی با ترانه‌های آلبوم "روزون رفته" برخورد می‌کنند متوجه یک رشد مثال زدنی در ترانه‌سرایی منصفی خواهند شد. می‌شود گفت تمامی ترانه‌های انتخاب شده در محدودی زمانی می‌باشد که ترانه‌سرا دارای جهان بینی خاص خودش است و سرایش زلالی دارد.
ناصر منتظری، منصفی را خوب می‌شناسد. این را می‌شود از آهنگ‌سازی که برای این ترانه‌ها داشته فهمید. کاملن هوشمندانه و دقیق روی آهنگ‌ها کار شده بدون آنکه چیز اضافه‌ای در کار باشد. به همان گیرایی و سادگی که خود منصفی می‌ساخت. سازهای استفاده شده در "روزون رفته" رنگ‌بندی خاصی دارد و اگر چه غربی هستند اما با موسیقی رامی غریبه نیستند. در این آلبوم از برخورد حرفه‌ای آهنگساز در ترکیب موسیقی جز و فلامنکو، با ترانه‌هایی بندرعباسی لذت خواهید برد. "روزون رفته" اولین آلبوم رسمی ناصر منتظری است که هشت تراک دارد. خوانندگی، آهنگ‌سازی و تنظیم موسیقی را خود منتظری انجام داده و حسین کمانی و محمد آزمند با او همکاری نزدیکی داشته‌اند. از ناصر منتظری به خاطر همه‌ی تلاشی که برای مهیا کردن این آلبوم شنیدنی داشته سپاسگزارم.
در همین باره:
حرف های ناصر منتظری در مورد انتشار آلبوم: +
مصاحبه با ناصر منتظری: +
"نذر نظافت" اعضای انجمن نمایش بندرعباس
عبدالله بازیار استاندار هرمزگان خواهد شد؟!
می‌گویند عبدالله بازیار می‌خواهد دوباره به هرمزگان باز گردد؛ اما این بار نه به قصد بهزیستی بلکه هدفش مدیریت عالی‌ترین پست اجرایی استان است. بازیار بعد از شش ماه مدیریت بهزیستی استان مهر ماه سال گذشته جای خودش را به جاسم محمدی مدیر حاضر بهزیستی هرمزگان داد.
پی‌نوشت:
گفتنی است شایعه‌هایی مربوط به مدیریت عبدالرضا نادری‌پور در اداره فرهنگ و ارشاد هرمزگان هم شنیده می‌شود.
کنسرت بنیامین در بندرعباس و چند چرای کلفت!
من سانس دوم در حالی وارد سالن شدم که هر ۷۰۰ صندلی آوینی پر بود(البته اگر واقعن ۷۰۰ صندلی داشته باشه) و نزدیک به ۵۰ نفر خوشحال و راضی در راه‌روهای سالن ایستاده کنسرت را می‌دیدند.
اولین چیزی که ذهنم را به خود مشغول کرد اینکه چرا؟! البته چراش به این کلفتی نبود؛ گفتم یکم چراش رو چاق کنم تا جالب‌تر بشه. اما واقعن چرا...
۱: چرا مردم حاضرند ۴۵ هزار تومن خرج ایستاده تماشا کردن کنسرت بنیامین کنند؟!
۲: آیا بنیامین خیلی بزرگ‌تر از باقی کسانی بود که در این سالن اجرا داشتند؟!
۳: بنیامین چگونه بالای ۱۰۰ دقیقه تماشاگرش را راضی و خوشحال نگه داشت؟!
۴: و چراهایی که شاید شما به ذهنتان برسد...
عکس: مجید جمشیدی
پی نوشت: می گفتند فیمت بلیط بین ۶۰ تا ۴۰ هزار تومن فروخته شده