اینجا نه کسی می میرد...

 می‌خواستم در مورد موسیقی و ارتباطش با مردم هرمزگان بنویسم ، اما چیزی که نوشتم این شد ... به جرات می توان گفت که هرمزگان به لحاظ موسیقی متنوع ترین استان کشور است که در دنیا هم حرفی برای گفتن دارد ، اما به ندرت پیش می آید فضایی که هنرمندان موسیقی در آن به اجرای کار های خود بپردازند. اما دراول سال جدید اتفاقی بزرگ در تالار شهیدآوینی بندرعباس افتاد که اولین برنامه ی رسمی این تالار نوسازبود که پیش از شروع تئاتر شهر نام داشت . ( جشنواره موسیقی پیپ) یک اتفاق کشوری بود ، که در آن هنرمندان پیشکسوت و جوان ، فولکلور و مدرن هرمزگان به مدت هفت شب اجرای موسیقی زنده داشتند. هر چند که باز این بخشی از این توان موسیقی هرمزگان بود ، اما خیلی از مسافران نوروزی و حتی هم استانی هایمان هم از تنوع موسیقی دیارشان شگفت زده شدند وبرای اولین بار بود که چنین ملودی و موسیقی های بکری را می شنیدند. گاها اجرای موسیقی در شهرمان بندرعباس به صورت یک زنگ تفریح در جلسات ، جشنواره ها و کنفرانس ها دنبال می شود . به این شکل که چند گروه که فضای کارهایشان بیشتر فولک است را به این مراسم ها دعوت می کنند تا در آن هرجا که حضار از کنفرانس های مسوولین خسته شدند‌، موسیقی بتواند بارجلسه را به دوش بکشد و فضا را از یکنواختی و کسالت خارج کند . این اجراها سهم شهری است که موسیقی با مردمانش پیوندی کهنه و لاینفک دارد !؟ هرسال که می گذرد کمتر شاهد کنسرت و برنامه های تخصصی در این زمینه هستیم . البته این تنها شامل حال موسیقی نمی شود. تئاتر هم همینگونه است و از زمانی که جشنواره های استانی تئاتر را به بهانه ی اجرای عموم بیشتر از میان برداشتند کمتر شاهد اجرای تئاتر در این شهر بودیم واثر این هنر هم که زمانی در کشور حرفی برای گفتن داشت دارد کمرنگ و کمرنگتر می شود. مراسم های سالگرد که برای ابراهیم منصفی گرفته می شود شاید بهترین بهانه برای اجرای نو و پرداخت به موسیقی در شهر بود. اگر چه به دلیل گرایش منصفی به ساز گیتار بیشتر اجراها با محوریت این ساز بود اما باز تنوع در اجرای گروه های شرکت کننده بود و هر کس به شیوه خودش ترانه های منصفی را آهنگسازی و تنظیم می کرد. اما پس از مرگ کرمی یار دیرینه منصفی دیگر چنین مراسمی که تقریبا تخصصی ترین مراسم موسیقی در بندرعباس بود تکرارنشد. اما پس از این جشنواره موسیقی پیپ بود که از آن مراسم به مراتب بزرگتر ، متنوع تر و تخصصی تر برگزار شد. گرچه این جشنواره هم با محوریت نسبی گیتار بود ‌،که بی شکت بخشی از این تاثیر ترانه های باگیتار نواخته شده ی منصفی بود و بخشی دیگر آن ارتباط کهن و نزدیک موسیقی هرمزگان با موسیقی بلوز دارد و هر دو آنها روی بداهه نوازی استوارن و ملودی و ترانه هایی که در هرمزگان کار می شود شبیه به فضای دردآلود و اعتراضی سیاهان بلوز است. در همین فستیوال هم رنگ وبوی این اجراها بسیار به چشم می خورد آهنگ پیرمرد یک ملودی سراسر بلوز است که در دهه 50 شناخته شده است و در این جشنواره توسط سازنده آهنگ جلال الهیاری اجرا شد. آهنگ یارچغلو هم که در دهه 40 ساخته شده فضای اینچنین دارد . مخصوصا ترانه کار که مضمونش شباهت زیادی با ترانه های B.B.king خواننده و نوازنده سیاهپوست بلوز دارد. * از طرفی آهنگ هایی که توسط جوانترها هم اجرا شد نیز رنگ بوی اینگونه داشت. کلا گیتاریستهایی که در بندرعباس به طور جدی موسیقی را دنبال می کنند کارهای بلوز را بیشتر می پسندند و کارهای اینچنین ساخته اند که با استقبال خوبی هم از طرف مردم و هم اهالی موسیقی روبرو شده است. هروقت جشنی اینگونه به پا می شود استقبال خوبی از طرف گروه ها برای شرکت در جشن بدون هیچ چشم داشتی صورت می گیرد و این نشان از علاقه و استعداد بسیار جوانان هرمزگانی به این هنر است که متاسفانه محیطی سالم برای رشد این استعدادها نیست . امیدواریم که همه ی هنرها در این مرز و بوم هنردوست به حیات خود ادامه دهد و از بی توجهی وبی مهری مسئولان پژمرده و له نشود. هر چند که هنر مانند عشق جاودانه است. 

 *آنجایی که می گوید:( تو رفتی با رقیب مه نشتی/پیغوم اتوا بی مه که تو زشتی) ازترانه ی یار چغلو وآهنگ My baby (مرا بخاطر سیاهیم رها کردی و با سفیدان که دوستت نداشتن رفتی)از B.B.King