ارباب من!
از تو، یاقوت و حریر و زَر نمیخواهم نمیخواهم که بر من جامههای اطلس و دیبا بپوشانی تنها خواستهی من آن است که بشنوی سخنم را زیرا که من در شعر خود، میآورم بر تو تمام فریاد عربها را تمام نفرین عربها را..! سَرورم! اگر شعر و غزل را خوش نداری، به جلادت بگو بگذارد آزادانه پارس کنم!
زیبا ...
این روزها گشت و گذارت در حاشیه های ادبیات ایران وجهان بسیار خواندنی شده اند
مانا باشی
ما شیعه ها خوب یاد گرفتیم که برای ستایش شخص بزرگی خودمون رو خورد کنیم. انگار بدون خورد کردن نمیشه...
من شیعه نیستم
سلام خوبی چه خبر