گاهی فقط با دو خط نوشتن در وبلاگ یا صفحه فیسبوک ات می توانی به دوستانی که سال ها ازت خبری ندارند بگویی که همچنان هستی. شاید آن دوستان از تو بی خبر هیچ واکنشی مثل لایک یا کامنت در برابر پست تو نشان ندهند اما انگار که از دور تو راه دیده اند و خیالشان راحت می شود. وبلاگ نویسی این روزهای من وصف این احساس شخصی است برای دوستان دور ترم!
salam
webloge ghashangi darid
movafagh bashid
سلام ولی این تصویر یک زن است بهتر بود یا تصویر خودت را می گذاشتی که دوستان بیشتر به یادت باشند یا تصویر یک مرد جناب حمشیدی