به بهانه‌ی 18 سال رفتنِ رامی

ابراهیم منصفی از سال 77 برای من آغاز شد و از آن روز به بعد همیشه و هر روز در وجود من جاری است. 

مطالعه منصفی به عنوان کسی که توانسته به سادگی در تارپود مردم هرمزگان نفوذ کند نباید یک جانبه باشد، او دارای ابعاد گسترده ای است که باید از نو خوانش شود. 

یک زمانی او را در تئاتر بازخوانی کرده‌ام، گاهی بر ترانه‌هایش عکس می‌ساختم، زمانی چون مخدر در تنهایی مصرف‌اش می‌کردم، گه‌گاهی همراه با زمزمه‌هایش قیام می‌کردم و نماز می‌خواندم  و حالا  وجود سخت و سنگ‌ام را با دریایی آشنا مطهر می‌کنم... دریایی که می‌تواند آمیزش من و رامی را درک کند و سوگند ماندنم شود، حالا که بهار آمدن دریا نزدیک به رفتن رامی هم هست با تقدیر مهربان ترم ...